يكي از ارادتمندان ميرحسين موسوي كه در بحبوحه فتنه 88 از كشور گريخت و اخيراً با حضور در برنامه تلويزيوني صداي آمريكا كشف حجاب كرد، اعلام كرده كه اساساً از اول اعتقادي به حجاب نداشته است.

روزنامه كيهان امروز يكشنبه اخبار ويژه‌اي را به شرح ذيل منتشر كرد؛

* از اول هم به حجاب اعتقادي نداشتم!

يكي از ارادتمندان ميرحسين موسوي كه در بحبوحه فتنه 88 از كشور گريخت و اخيراً با حضور در برنامه تلويزيوني صداي آمريكا كشف حجاب كرد، اعلام كرده كه اساساً از اول اعتقادي به حجاب نداشته است.

به نوشته پايگاه اينترنتي ايران گلوبال، فريبا داوودي مهاجر در مورد علت كشف حجابش گفت: "دوست من شايد انتقاد شما مبني بر اينكه چرا در مقابل دوربين تا مدت ها حجاب داشتم و در پشت دوربين نداشتم صحيح باشد. اما هر انساني در زندگي شخصي مشكلات و مسايل مخصوص به خود را دارد كه نمي تواند آن را علناً بيان كند. من نزديك به 27 سال چادري بودم و برداشتن آن بعد از اين مدت حتماً مي توانست تبعات مختلفي را در خانواده ايجاد كند يا حتي موجب بروز مشكلاتي براي اطرافيان شود.

اما زماني رسيد كه ديدم زمان آن رسيده است كه بايد با خودم و مخاطب شفاف باشم. و خوب همين سوال شما را در برنامه پارازيت از من پرسيدند. من بايد تصميم مي گرفتم. پارازيت طنز است ولي برنامه جدي است. همه برنامه هاي طنز جدي هستند اگر مرز خود را با لودگي حفظ كنند ".

داوودي مهاجر كه اخيراً به جمع حقوق بگيران صداي آمريكا پيوسته ادامه داد: "من اعتقاد خود را مدت ها بود به حجاب به دلايل مختلف از دست داده بودم و نمي توانستم به دلايل شرايط سياسي و يا موقعيت سياسي ام دروغ بگويم و تظاهر كنم. اما قبل از اين برنامه تصميم داشتم به عنوان اعتراض به حجاب اجباري در ايران و اعتراض به خشونت عليه زنان حجابم را در ملأ عام بردارم.

همانگونه كه زنها در ملأ عام تحت خشونت قرار مي گيرند و تحقير مي شوند. يك نفر مقابل دوربين روسري اش را بعد از سالها كه چادري بوده بردارد. ضمن آنكه به همه زناني كه حجاب را خود انتخاب كرده اند احترام مي گذارم. من سالها بود كه مي ديدم از حجاب اجباري براي خشونت علني عليه زنان استفاده مي كنند و به همين دليل تصميم گرفتم مقابل دوربين حجابم را بردارم. ولي بايد اعتراف كنم ضمن آنكه نقد شما را مي پذيرم ولي در شرايطي قرار داشتم كه مجبور بودم مقابل دوربين محجبه حاضر شوم ".

گفتني است داوودي مهاجر داراي پرونده هاي مالي سنگيني در داخل كشور است و برخي تحليلگران علت اصلي گريختن او از كشور را ناتواني برگرداندن پول هاي بالا كشيده شده مي دانند. داوودي مهاجر مدت هاست آرزومند دريافت يكي از جوايز سرويس هاي اطلاعاتي غربي است و اخيراً به او گوشزد كرده اند كه "حجاب " وي يكي از موانع اصلي اعطاي جايزه به ايشان است!

* در اين مرتع سبز بايد چريد!

يكي از حاميان سينه چاك و معمولاً عصباني جريان فتنه كه مدتي است به زندگي مخفي در اروپا مشغول است، از دوستان سبز خود خواست يكديگر را به لجن نكشند!

بابك داد كه در دولت اصلاحات به مجيزنويسي برخي دولتيان اشتغال داشت در مقاله اي روي سايت شخصي اش، بي اخلاقي هاي صحنه گردانان خارجي فتنه سبز را به باد انتقاد گرفت.

داد نوشت: "قرارمان اين نبود! مدتي است بدجوري داريم شبيه دشمنان مي شويم. ماشين كشاورزي ما، مدتي است به طرز جنون آميزي به جان اين كشتزار افتاده و به جاي داشت و كاشت و برداشت محصول سبز، دارد ريشه هاي اين كشتزار را از بيخ و بن مي سوزاند و كاه نفرت و كينه جويي و انتقام توليد مي كند.

بابك داد كه به "كاتب خاتمي " معروف است و بدجوري از نوازش هاي دوستان سبزش عصباني است، به هم پريدن هاي اهل فتنه را "پروژه جمهوري اسلامي " خوانده و نوشته است: "مدتي است فراموش كرده ايم دشمنان و حاكمان، آنقدرها امكانات و نيرو و مكر و حيله دارند كه در ميان جامعه هاي حقيقي و مجازي ما رخنه كنند، از ما انقلابي تر بنمايند و جلودار صف بشوند و لحن ما را به مرور از سبزي به سياهي تغيير دهند.

فراموش كرديم ما مردماني بوديم كه نمي خواستيم به زور به بهشت ببرندمان، آن وقت خودمان تبديل شده ايم به جماعتي كه مي خواهيم به زور ديگران را سبز كنيم و اگر هم سبز نشدند؛ با بي طاقتي آنها را به لجن مي كشيم! "

گفتني است كه برخي نوشته هاي بابك داد با تمسخر فراواني از جانب كاربران سايت هايي مانند بالاترين مواجه شده است و از جمله خطاب به وي نوشته اند "در دولت خاتمي كه بودي با برخورداري از حمايت اصلاح طلبان به زمين و زمان بد مي گفتي و با چاپلوسي درباره "صد روز با خاتمي " سفرنامه مي نوشتي و حالا كه كفگيرها به ته ديگ خورده معلم اخلاق شده اي؟! يكي ديگر از كاربران در فيس بوك خطاب به او نوشته است؛ همه ما متوجه شده ايم كه جنبش سبز! چيزي جز "مرتع سبز " نبوده و موسوي و خاتمي و كروبي ما را به جاي تغيير رژيم براي چريدن به مرتع سبز فرستاده اند، پس درس اخلاق نده! و مانند بقيه ما، به چرا مشغول باش! "

* رفتن توي شكم اسب تروا و زدن اتو به برق هم شد جنگ سايبري؟!

ابراز همدلي و همدردي محافل فعال در پروژه براندازي و آشوب با آنگ سان سوچي(مخالف برمه اي كه تازه از زندان آزاد شده)، باعث طنز و تمسخر از جانب يكي از رسانه هاي وابسته به سازمان "سيا " شد.

گويا نيوز خطاب به آنگ سان سوچي مي نويسد: روشنفكران مخالف در ايران موقع دستگير شدن يك فرد بايد ابراز تاسف كنند، بعد او را از ياد ببرند، بعد وقتي آزاد شد، آزادي اش را با هيجان بسيار تبريك بگويند و از او اسطوره بسازند و در پايان بعد از اين كه آن مبارز شروع به فعاليت كرد، با ركيك ترين كلمات و بي ادبانه ترين نوشته ها به او ضربه بزنند. ما هم به همين خاطر آزادي شما را تبريك مي گوييم. شايد از اين همه ابراز احساسات ما شگفت زده شوي. بعد با كمال شگفتي خواهي ديد كه يك دانه نامه هم از ايران دريافت نكردي چون اصلا نامه اي برايت فرستاده نشده.

"سيا نيوز " كه از بي عرضگي گروهك هاي اپوزيسيون از جمله نفاق جديد عصباني به نظر مي رسيد، با اشاره به اين كه ديگر كسي در خيابان نمانده تا آن شعارهاي تغيير حكومت از بيخ و بن را تكرار كند، مي نويسد: بعد نوبت جنگ سايبري شد. ما پشت كامپيوتر نشستيم، ماموران حكومت هم پشت دستگاه هاي مانيتورينگي كه از زيمنس و نوكيا خريده بودند نشستند.

ما وب لاگ و وب سايت نوشتيم، ماموران حكومت ما را فيلتر كردند. ما ضد فيلتر زديم، آنها ما را ردگيري كردند. پايگاه ما در اين مبارزه سايت، سايت بالاترين شد. يكي گفت، امشب الله اكبر مي گوييم. يكي ديگر گفت امشب ساعت نه شب اتوها را به پريز برق مي زنيم. يكي ديگر گفت قيافه مان را شبيه حزب اللهي ها مي كنيم و توي شكم اسب تروا قايم مي شويم و وسط ميدان آزادي، تظاهرات دولتي را مال خود مي كنيم. خلاصه.... روز حادثه، كه قرار بود همگي توي خيابان باشيم و حكومت را شگفت زده كنيم، اكثرا پشت كامپيوتر نشسته بوديم! به نظر مي آمد همه منتظرند ديگران انقلاب كنند بعد آنها براي گرفتن پست حكومتي از خانه خارج شوند.

نويسنده گويا نيوز مي افزايد: چند كلمه هم از رهبران جنبش سبز بگويم و حرفم را تمام كنم. ما هرچه به رهبران جنبش كه آقايان موسوي و كروبي باشند مي گوييم رهبر جنبش، آنها مي گويند، نه اختيار داريد، شماها رهبر جنبش ايد! ما مي گوييم قربان! جنبش بدون رهبر نمي شود! آنها مي گويند اين حرف ها مال دوران پيشامدرن است و در دوران پسامدرن هر سرباز يك فرمانده و هر فرمانده يك سرباز است.

خلاصه از ما اصرار، از آنها انكار. حالا يكي نيست به اين آقايان بگويد مگر جنبش بدون رهبر و رهبري مي شود؟ روشنفكران اپوزيسيون هم نااميد و دلخور پشت كامپيوترها نشسته اند و به سايت بالاترين مراجعه مي كنند. اين شيوه مبارزه ماست.

* گل يا پوچ كه بازي مي‌كرديم مراقب بوديم كروبي جزو تيم ما نباشد

كروبي چه گونه گل يا پوچ بازي مي كرد؟ يكي از عناصر چپ نما كه در روزگار پهلوي پس از بازداشت جذب سلطنت طلبان شد، در اين باره توضيح داده است.

"هوشنگ - الف " با اشاره به هم بندي اش با كروبي در زندان به الشرق الاوسط گفت: زندانيان در يكي از بازي هاي خود كه براي گذران وقت مي كردند، سعي مي كردند كروبي جزو گروهشان نباشد زيرا باعث باخت آنها مي شد. آن بازي گل يا پوچ بود. بارها به او توضيح داديم كه نبايد دستي را كه گل در آن پنهان است، باز كند مگر آن كه سردسته گروه مقابل آن را بگيرد و به تو بگويد كه گل را بده.

وي همچنين گفته است: كروبي سرخود را به معني فهميدن تكان مي داد اما هنگامي كه گل دستش بود اگر گروه مقابل از او مي پرسيدند گل دست تو است؟ دست خود را به سرعت باز مي كرد. و اگر دست او نبود مي گفت چرا گل را به من نمي دهند؟!

يادآور مي شود همين ساده دلي كروبي - در كنار جاه طلبي- باعث شد تا افراطي ترين عناصر حزب مشاركت و نهضت آزادي و ... طي سال هاي اخير دور كروبي جمع شوند و او را قدم به قدم به سمت انتحار سياسي و قمار سراسر باخت بر سر آبرو و حيثيت خويش سوق دهند.

اين در حالي است كه وي اواخر به خيال زرنگ شدن، وارد بازي القاي تقلب و تدارك آشوبي شد كه موسوي و باند منافقين هدايتگر وي طراحي كرده بودند با اين توهم كه ورشكستگي خود را جبران كند اما همين خود باعث سوءاستفاده هاي جديد از كروبي شد تا اينكه سرانجام محافل ضد انقلابي با مشاهده رفتار پر تناقض و بي ثبات، از وي به عنوان عمر سعدي كه به گندم ري نرسيد ياد كنند.